Lang leve onvoorspelbaar Afrika!

Om me nog meer als een echt Afrikaantje te voelen, heb ik 1,5 week geleden breadels (vlechtjes) laten zetten in mijn haar. Ze lopen plat over mijn hoofd naar achteren, waar ze dan eindigen in nog een aantal losse vlechtjes. Het duurde wel een dik uur voordat het klaar was, maar het was zeker de moeite waard. Ik denk niet dat ze nog veel langer blijven zitten, maar dan heb ik in ieder geval een keer ervaren hoe het is!

Vorige week zaterdag ben ik samen met Melanie en Laura naar Munda Wanga gegaan. Munda Wanga is een park net iets buiten Lusaka en lijkt een beetje op een dierentuin, maar dan ook inclusief zwembad en speciale tuin. We begonnen met een rondje door de tuin en daarna langs de dieren. Tijgers, apen, krokodillen, kamelen, zebra’s, struisvogels, wilde honden, een cheeta, stekelvarkens, verschillende vogels en nog een paar verschillende kleine dieren kregen we te zien. Vooral de tweede keer dat we een rondje gingen doen met een gids en tijdens voedertijd, hadden we de kans om sommige zelfs van heel dicht bij te zien. Veel van deze dieren worden hier in dit park opgevangen, omdat ze bijvoorbeeld verstoten zijn uit de natuur. Wat grappig was om te zien was dat er voor de verblijven van de dieren vaak wel een bordje aanwezig was, van plastic of glas, maar de informatie zelf was vaak ver te zoeken. Naast het zien van de verschillende dieren, hebben we tussendoor natuurlijk ook nog even heerlijk een duikje genomen in het zwembad!

Afgelopen week op woensdag ook een kijkje genomen in een andere compound (achterstandswijk) van Lusaka, Chipata. Samen met William, iemand van Sport in Action, zijn Melanie en ik meegegaan om lekker samen te sporten met de kinderen daar en eens te kijken hoe het er daar allemaal uitziet.
Het lopen door de wijk daar gaf me een beetje hetzelfde gevoel als wanneer ik in Chibolya loop, ook allemaal kinderen die Mzungu naar je roepen en je het liefste ook nog even willen aanraken. We hebben veel traditionele spelletjes met ze gespeeld en op het eind nog een kijkje genomen bij de verschillende sportteams die daar aan het trainen waren.

Die ochtend hadden we om 10.00 uur afgesproken om het kantoor met William om die kant op te gaan. Om 12.30 ongeveer denk ik vertrokken we dan echt richting Chipata. Ja, zulke momentjes en afspraken komen we hier wekelijks, al niet dagelijks tegen! Soms word je er wel echt een beetje gek van, maar meer dan je er gewoon aan overgeven kun je eigenlijk niet. Dus dan maar lekker genieten van het lekkere weer of de relaxte banken in het kantoor van Sport in Action. Ook door het vele reizen heb ik soms wel het gevoel dat ik op een dag vrij weinig doe, maar gelukkig raak ik er steeds meer aan gewend en kan ik me nu eindelijk een beetje overgeven aan de cultuur.. Maar de mensen die mij goed kennen weten dat ik eigenlijk altijd wel al een controlfreakje ben geweest, dus op sommige momentjes blijft het dan ook nog wel eens lastig!;)

Gisteren hadden we hier het handbaltoernooi voor verschillende schoolteams in Lusaka, waar we allemaal erg naar uit hadden gekeken! Het was al eerder een week uitgesteld, dus hoopten we dat het deze week dan wel door zou gaan. Donderdag kregen we echter een smsje dat het budget niet op tijd was goedgekeurd en het toernooi waarschijnlijk weer zou worden uitgesteld. Jammer, maar helaas niks aan te doen en we zouden die vrijdag wel even bij Matthew (de handbalcoach die ons hielp) langs om nieuwe afspraken te maken. Hij had ons namelijk al drie weken geleden gezegd dat het budget al was goedgekeurd, dus tijd om wat dingen duidelijk te maken! Die vrijdagochtend kregen we echter het bericht dat het toernooi ineens weer wel door zou gaan, want het budget was ineens toch goedgekeurd. Alweer omschakelen en dus maar snel de laatste dingen uitprinten voor de volgende dag. Nog één keer alles doornemen en Matthew had gezegd dat hij alle scholen weer had gebeld en iedereen had gezegd dat ze zouden komen. Zaterdag, gisteren dus, hadden we om 07.00 uur met hem afgesproken op OYDC om voor de zekerheid nog één keer alles goed door te nemen. Om 08.00 uur was hij daar dan eindelijk en volgde het ene slechte nieuws naar het andere. Van de 3 velden die hij ons beloofd had was er spontaan ineens nog maar 1 veld beschikbaar en in totaal waren er wel 2 teams gekomen voor ons toernooi. Gelukkig waren er genoeg spelers van OYDC, zodat we met 4 teams toch nog een klein toernooitje hebben kunnen houden. Maar dit was natuurlijk niet waar we al die moeite voor hadden gedaan. ’S ochtends was het dan vooral ook erg balen, maar we konden natuurlijk moeilijk de teams die wel waren gekomen teleurstellen, dus dan maar weer omschakelen en ons best doen om toch nog iets uit deze dag te halen! De teams hebben in ieder geval plezier gehad en ook wij hebben onszelf vermaakt met zo nu en dan nog even een potje voetbal. Ja, helaas heeft de communicatie van Matthew met OYDC en de scholen ervoor gezorgd dat het toernooi zo is verlopen. Matthew had ons namelijk beloofd dat alles geregeld was en na 10x navragen gingen we er vanuit dat het toch wel goed moest zijn. Helaas bleek gisteren dus dat hij niks goed had geregeld en hij zijn beloftes niet was nagekomen. Voor nu niks meer aan te doen en we nemen het dan maar weer mee als leerpuntje voor de volgende keer! Geloof nooit zomaar een mondelinge afspraak, maar zorg ervoor dat je dingen zwart-wit op papier hebt!

De rest van de projecten lopen ondertussen ook gewoon door. Aankomende dinsdag hopelijk meer duidelijkheid over de kosten van het volleybalveld, zodat er hopelijk binnenkort ook met dit project kan worden begonnen. Aankomende week is ook de laatste schoolweek hier voor de verschillende basisscholen, daarna hebben ze namelijk 4 weken vakantie. Tijdens de vakantieperiode zal ik zoals het nu staat één middag extra in de week volleybal gaan geven in Chibolya, omdat de P.E. lessen dan niet meer door gaan. Ook gaan wij zelf nog een weekje op vakantie! We gaan over 2 weken een weekje naar Malawi toe om daar de eerste paar dagen een kijkje te nemen in een ziekenhuis en daarna heerlijk nog een paar daagjes genieten van zon/strand en water in een huisje bij Lake Malawi.

Als laatste wil ik nog even 2 typisch Zambiaanse momentjes met jullie delen. De kip en de ijscokar! Kippen kom je hier heel veel tegen. Lopend tussen het vuilnis in de wijk Chibolya, lieve kuikentjes bij Laura thuis in de schuur, op je bord als avondeten en laatst zat er zelfs een kip bij mijn buurvrouw op schoot in een blauw minibusje! Ook onderweg kom je vaak mensen tegen die lopen met kippen, soms zelfs in een plastic tasje met een speciaal gaatje voor het hoofd, of allemaal kippetjes in een hokje die iemand probeert te verkopen. Naast de kip kom je in town ook vaak de ijscokar tegen. Een fiets met daar voorop een koelbox vol met ijsjes! Met een belletje laat hij al van ver horen dat hij er aan komt, superleuk om te zien!

Tot de volgende keer!
Liefs!