En toen was het tijd voor afscheid…
Door: corrywijnja
Blijf op de hoogte en volg Corry
10 Juni 2011 | Zambia, Livingstone
De afgelopen vijf maanden voelden als een ritje in een achtbaan voor mij. Beginnen aan een nieuw avontuur, hoogtepunten, dieptepunten, momenten waarop het lijkt alsof je niet vooruitkomt, momenten die voorbij vliegen en het moment waarop je weer uitstapt en terugkijkt op alles wat je de afgelopen tijd hebt meegemaakt. Het avontuur is gelukkig nog niet helemaal over, maar vorige week was het wel al tijd om afscheid te nemen van Lusaka, afscheid van een stad die ondanks alles toch wel een beetje als thuis was gaan voelen!
Dinsdag 31 mei was het alleen eerst nog tijd voor iets feestelijks! De opening van het volleybalveld op de Word of Life Community school. Ondanks dat het veld helaas nog steeds niet helemaal perfect is, hebben we toch een kleine opening gehouden om iedereen in Lusaka te bedanken en om het volleybal team hun eerste wedstrijd te laten spelen. Sport in Action zal in de komende maanden het veld nog laten verbeteren, zodat het ook sterk genoeg zal blijven voor de toekomst. Er werd gedanst door de traditionele cultuurgroep van de school, speeches van de leraren, de directeur van Sport in Action en één van de peer-leaders van het volleybalteam. Daarna was het tijd voor het officiele gedeelte, het doorknippen van het lintje! Om de opening op een leuke manier af te sluiten hadden we het volleybalteam van Fountain of Hope uitgenodigd om een wedstrijd te komen spelen. Mijn volleybalteam was eerst nog een beetje gespannen natuurlijk, dit was hun allereerste wedstrijd! Maar ze hebben het supergoed gedaan, gewonnen met 3-0 in sets, dus ik was dan ook echt supertrots op ze!
Daarna was het echter tijd om afscheid te nemen. Afscheid nemen, iets wat toch iets moeilijker was dan ik in eerste instantie had verwacht. Toen ik na de wedstrijd het hele team nog even bij mij riep om hen te bedanken voor de superleuke tijd die ik met ze heb gehad, waren daar toch ook wel een paar traantjes. Vooral als de kinderen niet begrijpen dat je terug gaat naar Nederland en dus vragen wanneer je terugkomt. Als je ze dan moet vertellen dat je waarschijnlijk niet meer terug zal komen en reacties krijgt van dat ze je gaan missen en zich afvragen wat ze zonder je moeten, maakt het er dan ook niet makkelijker op. Gelukkig heb ik er alle vertrouwen in dat de peer-leaders goed genoeg zijn om in de toekomst door te gaan met volleybal trainingen en zal het nieuwe veld ze daar ook zeker bij gaan helpen! Na doei te hebben gezegd tegen de leraren was het dan echt tijd om te gaan, maar deze school en mensen zal ik zeker nooit vergeten!
Ook was het in die week tijd om afscheid te nemen op het kantoor. Na onze laatste vergadering met Mwape en George en de lieve woorden die ze tegen ons zeiden, hadden we ook nog een klein afscheidscadeautje gemaakt voor hen. We hadden op een t-shirt van ISOP allemaal een klein verhaaltje geschreven en deze hebben we achtergelaten op het kantoor. Het was raar om te beseffen dat het de laatste keer was, maar ik denk dat ik me in de aankomende tijd pas meer zal gaan realiseren dat ik deze plek toch wel zal gaan missen!
Op zaterdag 4 juni was het dan echt tijd om te gaan, tijd om weg te gaan uit de stad Lusaka! De avond daarvoor hadden Melanie en ik voor onze gastmoeder gekookt als bedankje. Zaterdagochtend kwam ze ons nog even uitzwaaien en was het toch wel even lastig om haar te zien met tranen in haar ogen. De kinderen waren helaas niet thuis, maar voor hen hebben we een cadeautje achtergelaten.
We zijn afgelopen zaterdag met de bus vertrokken naar Livingstone. Hier zijn we de afgelopen week druk dbezig geweest met het afronden van de laatste opdrachten voor school, maar natuurlijk zo nu en dan ook leuke dingen gedaan!
Zondagmiddag hebben we gevoetbald samen met nog een aantal mensen van Jollyboys met de kinderen van een weeshuis hier in Livingstone. Ondanks dat de bal een aantal keer ver over de schutting werd geschopt, was het wel echt supergezellig!
Op donderdagmiddag zijn Melanie en ik naar het Royal Livingstone hotel gegaan, om daar heerlijk te genieten van een high-tea middagje met uitzicht op de watervallen en als afsluiting het zien van de zonsondergang. De middag begon lekker rustig, totdat we van een afstandje al een aap onze kant op zagen gaan. Nog geen minuut later had de aap al onze tafel bereikt en probeerde hij eten van de tafel af te pakken, met als gevolg dat mijn theekopje door de lucht vloog en de hele tafel een bende was. Tsja, nu kan ik aangevallen worden door een aapje ook op mijn lijstje toevoegen!
Vrijdag zijn we naar de krokodillen farm geweest hier in Livingstone samen met Melanie en nog een ander Nederlands meisje wat we hier in Livingstone hadden ontmoet. Heel veel grote krokodillen, een albino krokodil en veel verschillende slangen waren hier te vinden. Ook mochten we een kleine krokodil vasthouden en een slang, supertof!
Morgenvroeg worden Melanie en ik om 08.45 opgehaald voor een tochtje op een olifant! Ik heb er erg veel zin in en benieuwd hoe het zal zijn!
En dan is het alweer tijd om onze backpack in te pakken voor onze doorreis naar Johannesburg. Morgenavond verzamelen we hier op een camping in Livingstone en dan zullen we zondagochtend met een grote overland truck vertrekken richting Botswana, om op 19 juni aan te komen in Johannesburg. Dan nog een paar daagjes Zuid-Afrika en dan is het alweer tijd om terug te gaan!
Groetjes vanuit Livingstone!
Xx
Dinsdag 31 mei was het alleen eerst nog tijd voor iets feestelijks! De opening van het volleybalveld op de Word of Life Community school. Ondanks dat het veld helaas nog steeds niet helemaal perfect is, hebben we toch een kleine opening gehouden om iedereen in Lusaka te bedanken en om het volleybal team hun eerste wedstrijd te laten spelen. Sport in Action zal in de komende maanden het veld nog laten verbeteren, zodat het ook sterk genoeg zal blijven voor de toekomst. Er werd gedanst door de traditionele cultuurgroep van de school, speeches van de leraren, de directeur van Sport in Action en één van de peer-leaders van het volleybalteam. Daarna was het tijd voor het officiele gedeelte, het doorknippen van het lintje! Om de opening op een leuke manier af te sluiten hadden we het volleybalteam van Fountain of Hope uitgenodigd om een wedstrijd te komen spelen. Mijn volleybalteam was eerst nog een beetje gespannen natuurlijk, dit was hun allereerste wedstrijd! Maar ze hebben het supergoed gedaan, gewonnen met 3-0 in sets, dus ik was dan ook echt supertrots op ze!
Daarna was het echter tijd om afscheid te nemen. Afscheid nemen, iets wat toch iets moeilijker was dan ik in eerste instantie had verwacht. Toen ik na de wedstrijd het hele team nog even bij mij riep om hen te bedanken voor de superleuke tijd die ik met ze heb gehad, waren daar toch ook wel een paar traantjes. Vooral als de kinderen niet begrijpen dat je terug gaat naar Nederland en dus vragen wanneer je terugkomt. Als je ze dan moet vertellen dat je waarschijnlijk niet meer terug zal komen en reacties krijgt van dat ze je gaan missen en zich afvragen wat ze zonder je moeten, maakt het er dan ook niet makkelijker op. Gelukkig heb ik er alle vertrouwen in dat de peer-leaders goed genoeg zijn om in de toekomst door te gaan met volleybal trainingen en zal het nieuwe veld ze daar ook zeker bij gaan helpen! Na doei te hebben gezegd tegen de leraren was het dan echt tijd om te gaan, maar deze school en mensen zal ik zeker nooit vergeten!
Ook was het in die week tijd om afscheid te nemen op het kantoor. Na onze laatste vergadering met Mwape en George en de lieve woorden die ze tegen ons zeiden, hadden we ook nog een klein afscheidscadeautje gemaakt voor hen. We hadden op een t-shirt van ISOP allemaal een klein verhaaltje geschreven en deze hebben we achtergelaten op het kantoor. Het was raar om te beseffen dat het de laatste keer was, maar ik denk dat ik me in de aankomende tijd pas meer zal gaan realiseren dat ik deze plek toch wel zal gaan missen!
Op zaterdag 4 juni was het dan echt tijd om te gaan, tijd om weg te gaan uit de stad Lusaka! De avond daarvoor hadden Melanie en ik voor onze gastmoeder gekookt als bedankje. Zaterdagochtend kwam ze ons nog even uitzwaaien en was het toch wel even lastig om haar te zien met tranen in haar ogen. De kinderen waren helaas niet thuis, maar voor hen hebben we een cadeautje achtergelaten.
We zijn afgelopen zaterdag met de bus vertrokken naar Livingstone. Hier zijn we de afgelopen week druk dbezig geweest met het afronden van de laatste opdrachten voor school, maar natuurlijk zo nu en dan ook leuke dingen gedaan!
Zondagmiddag hebben we gevoetbald samen met nog een aantal mensen van Jollyboys met de kinderen van een weeshuis hier in Livingstone. Ondanks dat de bal een aantal keer ver over de schutting werd geschopt, was het wel echt supergezellig!
Op donderdagmiddag zijn Melanie en ik naar het Royal Livingstone hotel gegaan, om daar heerlijk te genieten van een high-tea middagje met uitzicht op de watervallen en als afsluiting het zien van de zonsondergang. De middag begon lekker rustig, totdat we van een afstandje al een aap onze kant op zagen gaan. Nog geen minuut later had de aap al onze tafel bereikt en probeerde hij eten van de tafel af te pakken, met als gevolg dat mijn theekopje door de lucht vloog en de hele tafel een bende was. Tsja, nu kan ik aangevallen worden door een aapje ook op mijn lijstje toevoegen!
Vrijdag zijn we naar de krokodillen farm geweest hier in Livingstone samen met Melanie en nog een ander Nederlands meisje wat we hier in Livingstone hadden ontmoet. Heel veel grote krokodillen, een albino krokodil en veel verschillende slangen waren hier te vinden. Ook mochten we een kleine krokodil vasthouden en een slang, supertof!
Morgenvroeg worden Melanie en ik om 08.45 opgehaald voor een tochtje op een olifant! Ik heb er erg veel zin in en benieuwd hoe het zal zijn!
En dan is het alweer tijd om onze backpack in te pakken voor onze doorreis naar Johannesburg. Morgenavond verzamelen we hier op een camping in Livingstone en dan zullen we zondagochtend met een grote overland truck vertrekken richting Botswana, om op 19 juni aan te komen in Johannesburg. Dan nog een paar daagjes Zuid-Afrika en dan is het alweer tijd om terug te gaan!
Groetjes vanuit Livingstone!
Xx
-
10 Juni 2011 - 19:26
Mayke:
Lieve Corry...
Geniet van je rondreis! Je hebt het verdiend! En wij zijn heel benieuwd naar je verhalen 'live'!!!
Veel liefs, Mayke -
10 Juni 2011 - 20:55
Heit En Mem:
lieve corry
Afscheid nemen is altijd moeilijk.Maar je gaat nog een mooie reis tegemoed,geniet daar van.
En wij gaan de dagen nu echt aftellen,want we hebben wel heel veel zin om jou weer te zien.
Veel liefs heit en mem. -
11 Juni 2011 - 05:46
Annemarie Regeling:
Hey lieve Corry,
De laatste weken zijn aangebroken... Gelukkig heb je het met leuke dingen kunnen afsluiten, maar het lijkt me ook wel als je volleybalkinderen dat zeggen ´wat moeten we zonder jou´. Geniet ervan en tot snel!
X Annemarie -
11 Juni 2011 - 10:32
Lotte:
Hee Corry,
Veel plezier nog met je rondreis!
Ben je de volgende keer eindelijk bij onze maandelijkse borrel:)
Groetjes Lotte -
11 Juni 2011 - 16:11
Karla:
Hee Corry,
Heb inmiddels gehoord dat je ook al op een olifant hebt gezeten. Dat is een aparte ervaring toch? Tenminste dat vond ik wel. Was vanmiddag even op ziekenbezoek bij je vader. Samen met opa ja ja... Gelukkig dat het goed gaat met hem en met jou daar ook. Jij gaat nog een aantal dagen lekker genieten voor je naar huis gaat. Laat het gewoon op je af komen en geniet waar het kan. Veel plezier en veel leuke ervaringen erbij.
liefs,
Karla -
12 Juni 2011 - 06:21
Pauline Stokmans:
Heel veel plezier nog op dit laatste stukje van je reis. Het zal wel gek zijn om straks weer in ons nederlandje te zijn groetjes pauline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
